Vrijdag 7 juni 2013

Het is alweer vrijdag. We zitten met z’n vieren op de bank wanneer ik aan dit verhaal begin. Iedereen volledig geabsorbeerd door hun boek. Behalve ik. Ik mag niet lezen, ik moet schrijven. Niet alleen van het thuisfront wordt de druk iedere dag weer opgevoerd, ook mijn mede reisgenoten verzoeken mij vriendelijk weer eens achter mijn laptop plaats te nemen. Ik kan niet anders dan aan al deze verzoeken voldoen. Dus bij deze, deel 3.

We beginnen even met wat algemene beschouwingen. De Canadezen zijn een ontzettend vriendelijk en behulpzaam volk. En niet op een Amerikaanse, gemaakte manier. Maar echt en geïnteresseerd. Iedereen is bereid te helpen en men spreekt je ook snel aan. Je voelt je al snel welkom. Van agressiviteit is geen sprake. Wij hebben het in ieder geval nog niet meegemaakt. Zelfs in het verkeer is iedereen ontspannen en galant. Wij Nederlanders kunnen hier nog wat van leren. De Canadezen letten ook niet zo op elkaar. Waar iedereen in Nederland zich wel met elkaar bemoeit, of elkaar bekijkt, is daar in Canada helemaal geen sprake van. Iedereen doet gewoon lekker zijn ding en het interesseert ze volgens mij helemaal niets wat anderen ervan vinden of wat anderen doen. Hoe relaxed is dat?

Woensdag mogen we uitslapen. De wekker gaat pas om 7.30 uur. We beginnen de dag met een feestelijk ontbijt, want Pim is jarig. En dat moet gevierd worden. Als we aan de tweede bak koffie en thee beginnen valt het pa plots op dat er slingers hangen. Ons wordt nogmaals duidelijk dat het reactievermogen met de jaren achteruit gaat. Na het ontbijt volgt een rondleiding door het parlementsgebouw. De regeringsgebouwen staan op Parliament Hill (East, West en Centre Block) en domineren het silhouet van de stad. Planologen zorgen ervoor dat dat ook zo blijft. In 1860 legde de Engelse kroonprins Edward de basis voor de drie statige, in neogotische stijl opgerichte gebouwen. Hun torens en kopergroene daken doen denken aan Westminster en Buckingham Palace in Londen. De rondleiding vindt plaats in Centre Block. Bij de ingang vindt een security check plaats waarbij we ons mes (uitleg: om tussendoor ons fruit te schillen en snijden, niet de minister-president neer te steken) moeten inleveren. Met een groen bonnetje kunnen we deze aan het eind van de tour weer ophalen. De rondleiding van 40 minuten brengt ons onder andere bij de bibliotheek en het Huis van Afgevaardigden. De bibliotheek is prachtig met hoge muren en houten boekenkasten in neogotische stijl. Ook beklimmen we de toren om te kunnen genieten van een prachtig uitzicht over de stad en de Ottawa rivier. Vanaf de toren zien we beneden op het gras van Parliament Hill allemaal gekleurde kleedjes. Beneden gekomen blijkt dat honderden mensen bijeen zijn gekomen om gezamenlijk aan yoga te doen. Heel geestig.
In de middag lopen we nog wat door de stad en rusten uit op een bankje in Majors Hill Park, vlak naast de sluizen van Ottawa. Daar genieten we van een gezond appeltje en banaantje. Via het moderne winkelcentrum Rideau Centre lopen we terug naar het appartement. Maar niet zonder dat ma een jurk past die in de aanbieding is. Na een week is dit pas de eerste kledingwinkel die ze binnen stapt, dus wij houden het niet tegen. Moedigen het zelfs aan. Op dag één heeft ze al met Ingrid afgesproken dat zij samen een dagje gaan shoppen wanneer we in Toronto zijn. Wij maken ons nu al zorgen of wij ons gaan vermaken. We vertrouwen er maar op dat het goed komt…
Thuis belanden pa en ma op de bank. Nou, als ik het me goed herinner belandt pa zelfs even op bed. Hij is immers geen 68 meer… Marina en ik trekken onze hardloopoutfit aan (JA JA!) en doen een rondje langs de Rideau rivier. Trots als een pauw en voldaan komen we na 35 minuten weer thuis. Een klein rondje, maar met alle hellingen telt die dubbel! Het was heerlijk om na een week weer eens te sporten. Ons rondje liep langs een park waar we bijna struikelden over ganzen en eekhoorntjes. Ontzettend leuk.
Met zijn vieren bereiden we de feestmaaltijd voor. Pa en ik doen de barbecue. Wij zijn hoofd van de kipsaté. Marina en ma gaan over de oven en verzorgen de asperges met bacon en de aardappelen. Het wordt een heerlijke maaltijd. We sluiten het verjaardagsfeestje af met een partijtje klaverjassen. De overwinning vanavond gaat naar de meisjes. Desalniettemin genieten pa en ma, evenals wijzelf, van een goede nachtrust. Morgen komt er een eind aan onze tijd in Ottawa.

Donderdagochtend. Koffers inpakken en wegwezen. Om 10.30 uur zetten we koers naar het noorden. De komende twee nachten verblijven wij in Mont Tremblant. Deze plaats is het grootste skioord van de omgeving, maar weet ook de rest van het jaar veel toeristen te trekken. Het grenst aan het Nationaal Park Mont-Tremblant, een 1500 km2 park vol natuurschoon.
Bij aankomst ondervinden wij enige problemen met het vinden van de lodge. Gelukkig weet de mevrouw van de toeristeninformatie ons te helpen. Rond 15.00 uur neemt de conciërge telefonisch contact met ons op om de sleutel van onze lodge te overhandigen. Ergens een e-mailtje gemist met verdere check-in informatie. Weer typisch iets voor ons. De twee uur die we moeten overbruggen gebruiken we om het dorp te verkennen en te lunchen. Mont Tremblant doet veelal denken aan Duckstad. Het is geen echt dorp. Alle kleurrijke hotels (en dat zijn er nogal wat), winkels, restaurants en bars zijn naar ons idee voor het toerisme gebouwd. Huizen staan er niet en naast het personeel is er geen Canadees te bekennen. Er staat nog net geen hek omheen. Maar zoals altijd zijn de Canadezen enorm aardig en eten en drinken we lekker. Met de porties die ze hier serveren hadden we heel Namibië eten kunnen geven, maar laat dat ons probleem niet zijn. Wat over is belandt zeer waarschijnlijk in de container.
Op de afgesproken tijdstip ontmoeten wij de conciërge Sarah bij de lodge Etoile du matin. Een prachtige en zeer ruime lodge met twee slaapkamers, twee badkamers, grote woonkamer, terras met barbecue. We worden omgeven door bomen. En bergen. In het gehele resort zijn slechts twee lodges bezet, dus rust in overvloede. Een nadeel van het voorseizoen is dat niet alles open is. En helaas werkt het weer ook niet mee. Het is bewolkt.
Door de ruime lunch hebben we ’s avonds weinig trek. We houden een diner voor gezien en nemen genoegen met stokbrood en heerlijke kaasjes. Na het eten willen pa en ma revanche voor de partij van gisteren. Ze hebben geluk: het klaverjassen eindigt vanavond in 1-1.