Dag 7 Vilnius

Gisteren heb ik jullie allen vermoeid met de geschiedenis van Litouwen. Ik zal trachten het vandaag wat luchtiger, of in ieder geval korter, te houden. Voor de mensen die mij enigszins kennen, weten dat ik soms wat lang van stof ben. Familietrekje. DNA-dingetje. Kan het ook niet helpen.
Omdat we gisteren bijna de gehele oude stad hebben bewandeld, willen we vandaag proberen iets in de omgeving te zien. De keuze is gevallen op een bezoek aan het kasteel van Trakai. Dit is slechts 30 minuten rijden, dus houden we vanmiddag nog wat tijd over om een aantal belangrijke plekken in de stad te bekijken. Het kasteeleiland van Trakai was tijdens het bewind van Vytautus de Grote het centrum van de macht. Eind 19e eeuw, de tijd van het nationaal reveil, vormden de trieste ruines op het eiland een inspiratiebron voor dichters en schilders. Merkwaardig genoeg werd in de jaren 1950, dus tijdens het Sovjetbewind, de reconstructie van dit monument van Litouwse glorie ter hand genomen, die in 1987 was afgerond. Merkwaardig, aangezien het regime alles wat niet Sovjet was, de kop probeerde in te drukken. Het is de toeristische attractie van de regio, drommen toeristen worden uitgeladen. Ook de welbekende Japanners zijn van de partij. Tot op heden lukt het ons net voor de massa binnen te komen. Ook nu weer. We doen een rondje kasteel en lopen vluchtig langs de expositie. Een leuk uitstapje, maar niet bijzonder. Geen kasteel zoals je dat in Groot-Brittannië tegenkomt. Klinkt heel verwend. Excuus daarvoor.
Na ons bezoek aan Trakai zijn we terug naar Vilnius gereden. Tijd voor serieuze shit. We brengen een bezoek aan het KGB-museum oftewel het Museum van de Genocideslachtoffers. Sinds 1992 gevestigd in het voormalige KGB-gebouw. De tentoonstelling behandelt de Sovjetterreur voor en na de oorlog tot 1991. Ook de ondergrondse cellen zijn te bezichtigen. Hier loop je niet zomaar even doorheen. Het museum brengt het leven (en de dood) een op indrukwekkende wijze in beeld. Daar word je wel even stil van. Via de Joodse wijk lopen we naar het centrum. Beide nog in gedachten. Ons vorige bezoek heeft een enorme indruk achter gelaten.
We stoppen even bij het Frank Zappabeeld. Het wat? Ja, het Frank Zappabeeld. Het eerste beeld ter wereld van deze Californische rocklegende werd hier opgericht in 1993, kort na zijn overlijden. Een groep plaatselijke artiesten wilde de afgekondigde vrijheid in het pas onafhankelijk geworden Litouwen op de proef stellen – zij werden aangenaam verrast toen hun voorstel voor een beeld werd goedgekeurd. Hoe leuk is dat!?
We lopen door. Onze voeten voelen nog steeds de pijn van gisteren. Slenteren op teenslippers is ook niet alles. We koersen regelrecht af op het leukste stuk van de Oude Stad. Dorst. Bier. Vrijheid. Terwijl we ons eerste bier naar binnen tikken begint het keihard te regenen. Een bui. We bestellen maar een tweede bier om niet weg te hoeven gaan. Niet nat te hoeven worden. Een parasol beschermt ons voor de regen. Na een gezellig praatje met Noorse toeristen is het droog. Er staat nog een kerk op Marina’s programma. Bij aankomst blijkt deze dicht te zijn. Gods huis staat niet altijd voor ons open. Marina komt met het geweldige idee om dan maar iets te drinken. Ik zwik. Toevallig passeren we een plekje waar we een dag eerder hebben gezeten, aan het water. Een heerlijk einde van een perfecte middag. Na dit laatste Vilnius-bier lopen we naar ons appartement. We laten Vilnius achter ons. Dit was het. Koffer inpakken, met weemoed terugkijken, met spanning vooruit kijken.

De afgelopen dagen zijn we in ieder geval opnieuw verliefd geworden. We zijn al ruim 9 jaar verliefd op elkaar. Maar gaandeweg ook verliefd geworden op de vele orden die we hebben bezocht. Vandaag is er een nieuwe liefde bijgekomen. Vilnius. Deze stad is een must-see voor iedereen die houdt van cultuur, geschiedenis, eten en zeker ook drinken. Vulnius heeft wat te vertellen. Wij kennen Vilnius, en we weten waar het ligt.

58 km
24 graden
3,5 liter bier