Dag 6 Vilnius

“Oversteken in Vilnius kan gevaarlijk zijn. Bij veel kruisingen geven een rood en een groen mannetje aan wanneer dit mag.” - De Capitool reisgids

Een geschiedenisles:
Litouwen heeft een bewogen geschiedenis achter de rug. Vanaf 1410 kregen zij eeuwenlang een hele reeks invasies te verduren. Polen, Duitsers, Russen, meer Duitsers en nog meer Russen. Om maar wat te noemen. In de laatste twee eeuwen werden de twee wereldoorlogen en de moord op een van de grootste Joodse gemeenschappen van Europa gevolgd door de verwaarlozing tijdens het Sovjettijdperk. Sinds de onafhankelijkheid in 1991 probeert het land zijn nationale identiteit te hervinden. Daarover later meer.
Litouwen is van de Baltische Staten het meest homogeen. Doordat de economie voornamelijk agrarisch was, bleef het land de toestroom van voornamelijk Russische arbeiders bespaard, waarmee de Sovjetautoriteiten de fabrieken bemanden die in het Baltisch gebied werden opgetrokken.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Vilnius verwoest en de Joodse gemeenschap grotendeels uitgegroeid. Onder de Sovjetbezetting die volgde breidde de stad echter uit. Inmiddels is Vilnius een moderne Europese metropool met winkels, restaurants en een bruisend uitgaansleven. Toch heeft de stad zijn historische charme behouden.
De slogan ‘we love Vilnius, but where is it?’ doet de stad zeker teniet. De historische binnenstad is een verzameling van kleine straatjes, barokke, gotische, renaissance en klassieke bouwwerken. En is in het bezit van meer dan 40 kerken! Marina kan zich uitleven. En ik leef mee.
Ons doel van vandaag is de gehele oude stad te belopen. Of in ieder geval zo ver mogelijk te komen. We lopen allereerst naar het Kathedraalplein met, uiteraard, de Kathedraal van Vilnius. Deze dateert van eind 18de eeuw. Een prachtig staaltje van Frans classicisme in het overwegend barokke Vilnius. Midden op het plein ligt een tegel met het opschrift “stebuklas” (=‘wonder”), het befaamde beginpunt van de Baltische Weg. Men gelooft dat wanneer je er driemaal om je as draait, je wensen uitkomen. Ik draai me eigen een ongeluk. De Baltische Weg is de menselijke keten die op 23 augustus 1989 tegelijkertijd in de drie Baltische landen plaatsvond. Men demonstreerde tegen het Molotov-Ribbentroppact, de aanleiding tot verlies van onafhankelijkheid van de Baltische Staten. Met de menselijke keten eisten ze onafhankelijkheid. Ongeveer twee miljoen mensen vormden een menselijke keten van Tallinn via Riga naar Vilnius, een afstand van circa 600 kilometer. De vraag die je iedere Est, Let of Litouwer dient te stellen is ‘waar hij of zij op de 23ste augustus 1989 stond’.
Hierna beklimmen we de heuvel met daarop het Bovenkasteel. Een eenvoudig klimmetje. Dit kasteel staat symbool voor onafhankelijk Litouwen. Hier begon, of eindigde, namelijk de Baltische Weg. In het kasteel is er een fotoreportage aan gewijd. Erg indrukwekkend.
Onze volgende klim leidt naar de Driekruisenheuvel. Bovenop een berg staan drie witten kruizen. In de 16de eeuw werden hier drie houten kruisen geplaatst ter ere van een , volgens de legende, door heidenen mishandelde en vermoorde groep Franciscanen. Het uitzicht over de Oude Stad vanaf het monument is adembenemend. We wandelen op ons gemakje naar beneden. Daar beginnen we aan ons trektocht langs de kerken van Vilnius. Ik weet Marina ervan te overtuigen ze niet alle 40 te bezoeken. Dat zou toch te gek zijn. Onze oogst van vandaag: Bernardijnse kerk, Dominicaanse kerk, Franciscaanse kerk, Heilige Geestkerk, Heilige Moeder Godskerk, Orthodoxe St. Nicolaaskerk, St. Annakerk, St. Casimirkerk, St.Nicolaaskerk, St. Paraskevakerk en de St. Theresiakerk.
Het lukt ons ook nog de zuidkant van de oude stad te bezoeken. De Poort der Dageraad is de grootste attractie van dat deel van de stad. Hier bevindt zich een verzilverd portret van Onze Lieve Vrouw van Genade. Rond het portret zijn zilveren platen aangebracht voorzien van honderden harten. Het is een bedevaartsoord. Het ziet dan ook zwart van de mensen. Dichtbij de poort bevinden zich weer tal van terrasjes en pleintjes. Wat ons betreft het leukste deel van de Oude Stad. We genieten van verrukkelijke tapas en lekker bier in de zon. Voldaan wandelen we terug naar het appartement.
’s Avonds moet het Nederlands elftal voetballen tegen Letland. Natuurlijk is het hartstikke leuk om dat in een kroeg te bekijken. Om het zien moeten we ook wel weg, want de televisie werkt niet. Of we weten niet hoe die werkt. Die moderne technologie is niet aan ons besteed. Maar dat is onze lezers wel bekend. We trekken onze feestkleding aan en gaan op pad naar een kroeg die de wedstrijd uitzend. Het levert ons de tweede ontmoeting met de flikken op. Waakzaam en dienstbaar als ze zijn. We worden op onze vingers getikt wanneer we de straat oversteken op een plek zonder zebrapad. We zijn verbaasd, maar lopen toch maar naar de eerstvolgende oversteekplaats. 45 minuten lopen en 12 kroegen verder, geven we het op. Litouwen heeft meer interesse in basketbal vanavond. We zetten thuis radio 1 op de laptop aan en luisteren naar het commentaar van Jack van Gelder. In bed laten we de beelden van Vilnius nog eens aan ons voorbij schieten. We kijken uit naar wat Vilnius ons morgen nog te bieden heeft.

Voldoende kilometers voor zere voeten
25 graden
3,5 liter bier