Dag 8 Vilnius - Sigulda

We zijn alweer een week onderweg. Time flies when you are having fun! Nog 17 reisverslagen te gaan. Jullie moeten nog 17 keer 5 minuten tijd vrijmaken om te lezen. Voor mij betekent dat nog wat bloed, zweet en tranen achter de laptop. Handig zo’n oom die nog wat extra apparatuur in de kast heeft liggen. Maar het is voor een goed doel. Het thuisfront – in ieder geval een deel ervan – schijnt de verhalen amuserend te vinden. De ouders zijn minder ongerust als ze dagelijks een bericht vanuit dat gevaarlijke oosten ontvangen. En wij weten over een paar jaar nog precies wat we allemaal hebben uitgespookt. Er was eens dag 8….

De dagen in Estland, Letland en Litouwen zijn lang. De zon gaat in deze periode nauwelijks onder. Zo rond 23.45 uur begint het een beetje te schemeren. En om 4.00 uur is het alweer licht. Echt donker hebben wij nog niet meegemaakt. We gaan te vroeg naar bed of we staan te laat op.
Eindbestemming van vandaag is Sigulda, Letland. We hebben een leuke toeristische route uitgestippeld via diverse dorpjes. Na een half uur stoppen we bij Sudervé. Dit dorpje van één straat bezit een ongewone, witte, ronde kerk, ontworpen door de legendarische vroeg-19de-eeuwse neoclassicistische architect Laurynas Stuoka-Gucevicius. Jullie allen wel bekend. Voordat de ochtendmis van 10.00 uur begint kunnen we nog snel een blik werpen. We rijden verder naar Kernavé, een slaperig dorpje wat uitkijkt over het idyllisch Nerisdal, waar hoge vestingheuvels getuigen van een sinds lang verdwenen beschaving. Kernavé is de belangrijkste archeologische vindplaats van Litouwen en werd in 2004 aan de Werelderfgoedlijst van Unesco toegevoegd. Het park omvat vijf grote vestingheuvels, waar in de middeleeuwen versterkingen op stonden. We genieten van het uitzicht en de rust. Daarna rijden we enkele uren stevig door (ik zit achter het stuur). We stoppen in Birza, niet ver van de grens met Letland. Dit stadje staat bekend om zijn traditionele bierbrouwerijen en dit gegeven trekt ons aan. Volgens onze reisgids kunnen de lokale bieren worden geproefd in de kelder van het Sélamuseum. Dus wij op zoek naar het museum. Het museum en ernaast gelegen kasteel weten we te vinden. Het bezoek wordt echter niet wat we ervan verwachten. Geen bier. Geen mooi kasteel. Wel een doodsaaie tentoonstelling met louter Litouwse begeleidende teksten. We zijn de enige gasten en worden keurig naar de volgende kamers gelijd. Voor de opvallende lezer: de ‘ij’ is zeker goed geschreven. Ik vind het lullig tegenover het personeel om de musea snel te verlaten. Maar gelukkig heeft mijn vrouw daar altijd minder moeite mee. Zodra de gastvrouw even uit beeld is, geeft Marina het startsein en sprinten wij op onze teenslippers naar buiten. Genoeg tijd verspild, op naar Sigulda.
Rond 14.00 uur passeren we de grens van Litouwen-Letland. Natuurlijk worden we niet veel later wederom staande gehouden. Ditmaal geen politie, maar de immigratiedienst. Inmiddels hebben we alle soorten uniforms wel gehad. Maar dit was een vriendelijke meneer die uitstekend Engels sprak. Na het controleren van de paspoorten konden we weer verder. “Have a nice day!”
Letland ligt ingeklemd tussen de twee andere Baltische staten en wordt gekenmerkt door prachtige bossen en meren, fraaie historische stadjes en bruisende, maar grotendeels nog onontdekte steden. Ook hier is er een lange periode van bezetting geweest, in de 20ste eeuw door de nazi’s en de Sovjets. Het tijdperk van de Sovjet-overheersing ging gepaard met snelle industrialisering. Na de onafhankelijkheid in 1991 kwam de modernisering nog in een stroomversnelling. De twee grootste bevolkingsgroepen zijn de Letten en de Russen. En aanzienlijk deel van de Russen is geen staatsburger omdat zij niet de daarvoor verplichte inburgeringscursussen hebben gevolgd. Zij mogen daarom niet stemmen en ook niet vrij reizen en werken in de EU. De integratie van de Russischsprekende gemeenschap zal voorlopig nog wel een hoofdpijndossier blijven.
Sigulda ligt in het Nationaal Park Gauja. Dit is het eerste en populairste nationale park van Letland en strekt zich uit over een lengte van 100 km in het Gaujadal. We arriveren om 16.30 uur. Na onze lange rit hebben we geen kracht meer om het park te verkennen. We gaan maar gewoon – hoe kan het ook anders – een biertje drinken in het café. Deze middag en avond nemen we even rust. Biertje, hapje, toetje, boekje, laptopje. Het is er ook weer voor, want het regent. Meteen een prima excuus. Morgen staan we vroeg op en gaan we het park verkennen. Om daarna wederom een grens te passeren, ditmaal de grens Letland-Estland. Dat worden best een hoop stempels.

408 km
19 graden
In de middag een beetje regen
2 liter bier
1 koffie
1 thee