Dag 9 Sigulda - Tartu

Het is weer tijd voor een bladzijde uit het dagboek. Ik loop enigszins achter met mijn verhalen, maar het is gewoon te druk. Zo’n vakantie zorgt voor een overvolle agenda. Mijn studieboeken liggen onaangeroerd in de koffer. En zelfs Marina is nog niet door haar eerste boek heen. Wellicht dat we de laatste twee weken wat rust in kunnen bouwen. Dat is immers ook een doel van vakantie. Voorlopig hebben we geen tijd voor rust. We moeten door. Reizen. Beleven. Ondergaan. Genieten.

Het was gisteravond luidruchtig in het complex. Twee jongetjes vonden het leuk om in de gang te voetballen. Net op het moment dat we de jochies van het balkon willen gooien, worden ze door moeder naar bed gestuurd. Vervolgens hebben we heerlijk geslapen.
Volledig uitgerust rijden we naar Estland. Onze tweede grensovergang in twee dagen en het vijfde land dat wij deze vakantie doorkruisen. Voor we zover zijn, nemen we nog even de tijd om de omgeving van Sigulda te verkennen. Vlakbij ligt het dorpje Turaida. Daar ligt het kasteel Turaida. We bezoeken daar het graf van de Roos van Turaida. Volgens de legende werd Maija, een weesmeisje, in 1601 opgevoed in het kasteel. Later werd ze verliefd op Viktor. Op een dag kwam er een deserteur van het Poolse leger die haar naar een grot lokte, maar zij bewoog hem ertoe haar te doden en niet haar eerbaarheid te schenden. Haar graf is nu een trekpleister voor pasgehuwden. Staat altijd leuk op de trouwreportage. Op het complex staat ook een heel schattig kerkje. Een van de oudste houten kerken van Letland. Gebouwd in 1750.
Volgende stop is de Zwarte rots. Dit is een 35 meter hoge zandsteenuitstulping waar heksen en demonen huizen. Aldus de lokale bewoners. Om bij de ingang van het park te komen moeten we over een onverharde weg met kiezelstenen. Dit levert een hilarische rit op. Slechts 8 km lang, maar met 20 km per uur kan je daar best lang over doen. De banden van onze bolide overleven de tocht. De rots schijnt een prachtig uitzicht te bieden over de omgeving, maar helaas is het wandelpad er naartoe wegens onderhoud afgesloten. Geen panorama. Ook geen heks gezien. Hebben wij weer.
Daarna rijden we in één stuk door – op een Japannertje bij de grensovergang na – naar Tartu waar wij één nacht zullen verblijven. De rit duurt totaal zo’n 3 uur en voert langs schattige dorpjes, bossen en vele ooievaars.
Estland is het kleinste van de drie Baltische landen. Het land is over het algemeen laag en vlak. Het is dunbevolkt en bestaat uit bossen, moerassen en veengronden die rijk zijn aan wild. Estland is een mix van middeleeuws erfgoed en technologische vooruitgang. Het heeft zich na de Sovjettijd aangepast aan de moderne tijd en tegelijk zijn bijzonder culturele identiteit behouden. Voor veel Oost-Europese landen is het een voorbeeld van een land dat zich snel moderniseerde met behoud van de nationale identiteit en tegelijk de algemene levensstandaard wist te verbeteren. Het heeft een enorme reputatie op het gebied van technologische innovatie (complete wifi-dekking en o.a. Skype is hier uitgevonden). Daarom wordt ook wel gesproken van e-Estland. Godsdienst speelt geen grote rol in het dagelijks leven, hoewel de honderden jaren van vreemde overheersing er wel toe hebben geleid dat veel mensen zich tot het christendom hebben bekeerd, inclusief het lutheranisme en de Russische orthodoxie. De belangrijkste aspecten van de Estse cultuur zijn echter heidens van origine, zoals het populaire midzomerfestival, dat gepaard gaat met veel drank en dans.
Tartu is de op één na grootste stad en de intellectuele hoofdstad van Estland. Jullie zullen vast begrijpen dat wij ons daar volledig op ons plaats voelen. Ons appartement bevindt zich midden in het historische centrum en kijkt uit op het Raadhuisplein, een neoclassicistisch kasseienplein. Na het inchecken, uitladen van de bagage en een biertje op het plein maken we een wandeling door de stad. Het centrum hebben we in 1,5 uur helemaal gehad. En dan hebben we ook nog boodschappen gedaan. We nemen een kijkje in de St. Janskerk. Deze is gebouwd in 1330 en werd in de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd door bommen. Het interieur is versierd met honderden middeleeuwse terracottabeeldjes, men vermoedt dat de kerk oorspronkelijk meer dan 1000 van dit soort beeldjes telde. We schieten wat plaatjes van bruggen en standbeelden en houden het dan voor gezien. Dorst.
Na het eten is er tijd voor ontspanning. Nou ja, ontspanning. Schrijven staat dagelijks op het programma. Ik kan geen dag overslaan. Marina voedt mij met informatie, houdt het nieuws vanuit Nederland nog een beetje in de gaten en leest wat. Voor het slapen gaan staan de letters weer op het papier. Een bacootje in de bar onder ons appartement is onze beloning.

237 km
2,5 liter bier
880 ml bacardi cola