Dag 17 Kaap Kolka - Liepaja

We zijn vroeg wakker. Eigenlijk al wanneer de zon opkomt. Het licht en het ontbreken van gordijnen brengen het biologische ritme enigszins in de war. Maar inmiddels zijn we niet anders gewend. Toch lukt het ons nog wat in slaap te sukkelen. De rust en het zachte golven van de zee veraangenamen het wakker worden. Om 8.00 uur vinden we het mooi geweest en stappen ons vat uit.
We hebben onze bier- en overige vochtinname gisteren beperkt gehouden. Het vat beschikt namelijk niet over een toilet. Er is wel een soort van dixie, een zuur geurend gat in de grond. En voldoende bomen. Voor één nachtje is dit voor ons (wereldreizigers, maar wel erg gesteld aan een bepaald niveau van luxe) prima te doen. We hebben voor hetere vuren gestaan v.w.b. sanitaire voorzieningen. Het strand en de geweldige slaaphut maken alles goed. Douchen slaan we een keertje over, evenals het ontbijt. Dit wordt op dit tijdstip niet verzorgd. De eigenaren hebben gisteravond en vannacht alvast een start gemaakt met de midzomernachtviering. Veel dansen. Veel folklore. Tot in de late uurtjes. Wel weten we een kop thee te bemachtigen. Na wat laatste minuten genoten te hebben van de stilte op het strand, leveren we de sleutel in.
We hebben vandaag een rit van slechts 2,5 uur voor de boeg. Voldoende tijd om onderweg ergens te stoppen voor een laat ontbijt of een vroege lunch. Ventspils is de gelukkige. Hier nuttigen wij een vroege lunch bij een zeer vriendelijke vrouw met een beperkt Engelse vocabulaire: chicken, pork, fish, rice, potato, tea, coffee. Voldoende woorden om een maaltijd voorgeschoteld te krijgen. Het wordt een Letse kip (met gebakken ei) met rijst, thee en koffie. Daarna slaan we op de markt een kilo verse aardbeien in (overheerlijke aardbeien trouwens, zal later blijken) alvorens we onze weg vervolgen naar Liepaja.

‘De stad waar de wind is geboren’.

We overnachten in het tuinhuis van Andris. Aardige kerel, mooi huisje. Nadat we beide overheerlijk hebben gedoucht lopen we het centrum in. Het centrum is uitgestorven. De Letlanders hebben deze week vakantie. Vanavond is namelijk de midzomernachtviering en dan wordt er een nacht lang gedanst en gedronken. De dagen voorafgaand slapen de mensen alvast voor. Althans, dat concluderen wij. Alle winkels en de meeste restaurants zijn gesloten. De supermarkt is wel open. En ook de twee kerken die Liepaja rijk is, zijn open. Gods huis is immers altijd open. Een bezoekje aan een kerk kan geen kwaad. Het laatste kerkbezoek is zeker twee dagen geleden.
Daarna lopen we richting het strand. Na onze wandeling zijn we wel toe aan een biertje in een Letse strandtent. We zitten wel binnen; het is redelijk fris en er staat een aardig briesje. ’s Avonds komen we weer op het strand terug. Volgens onze gastheer kunnen we hier getuige zijn van ‘Jani’ , de midzomernachtviering. Los van het drinken en dansen, zingen de Letten de gehele nacht volksliederen en maken een vreugdevuur. De mannen en vrouwen dragen en krans van bloemen of bladeren en gaan hiermee het vuur onderdoor. De krans van het vorige jaar, die zij bewaard hebben, verbranden ze. Dit alles om geluk te brengen voor het komende jaar. Helaas hebben we dit alles niet met eigen ogen kunnen aanschouwen. Vol spanning hebben we op het strand Sangria gedronken totdat er eindelijk eens iets zou gaan gebeuren. Maar er gebeurt niet. Er is een folkloristisch optreden in het park en er lopen wel wat mensen op het strand. Ze lijken allemaal op iets te wachten. Net als wij. We zien echter geen voorbereidingen voor vreugdevuren, horen geen gezang, zien geen vrolijke of hossende mensen. Het blijft stil. Misschien dat het allemaal pas echt later vannacht ergens gaat gebeuren, maar we besluiten dat niet af te wachten. We vieren onze midzomernacht samen in het tuinhuisje van Andris. De volgende ochtend vernemen wij dat de buren de hele nacht uit volle borst in de tuin liederen hebben gezongen.

221 km
16 graden
4 liter bier
800 ml sangria