Zaterdag 8 september 2012
08 September 2012 | IJsland, Hveragerði
IJsland, omgeving Hveragerdi – zaterdag 8 september 2012
Voor de derde achtereenvolgende dag worden we getrakteerd op prachtig weer. Dat komt goed uit gezien onze plannen van een bezoek aan het eiland Heimaey. Vanaf Landeyjahofn (ruim een uur rijden van onze accommodatie vandaan) vertrekt de veerboot naar de haven Vestmannaeyjum. De afgelopen drie weken hebben we nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien. Heel IJsland is uitgetrokken om vandaag richting Heimaey te gaan. Gezellig. Het is een heerlijk boottochtje. Als klap op de vuurpijl zien we onderweg nog een orka. En dat zonder wilde golven en kotsende passagiers om ons heen. Het kan dus ook anders. Voor de filmfanaten: de baai van Klettsvik waar de veerboot doorheen vaart was bijna vier jaar lang het verblijf van Keiko, de wereldberoemde orka uit de film Free Willy. Keiko werd in 1979 voor de kust van IJsland gevangen. Helaas is het dier in 2003 overleden. Waarschijnlijk is hij bezweken aan alle stress wat Hollywood met zich meebrengt.
De Vestmannaeyjar (ofwel Westman-eilanden) bestaan uit 16 eilanden en pakweg 30 rotseilandjes. Deze archipel is één van de jongste vulkanische scheppingen op aarde. Het eerste land rees pas 10.000 jaar geleden omhoog en de meeste eilanden werden pas 5000 jaar geleden gevormd. Het eiland Surtsey verrees zelfs pas in 1963 van de oceaanbodem.
Heimaey is het grootste en als enige permanent bewoonde eiland. Dit eiland wordt getekend door de vulkaanuitbarsting van 1973 wat er voor zorgde dat het eiland permanent verlaten moest worden. In vijf maanden stroomde er 33 miljoen ton lava uit de spleet, die het eiland dreigde te verwoesten. De eruptie bezorgde het eiland voorgoed een andere vorm: de lava die de zee in stroomde, maakte het eiland 15 procent groter en er kwam een vulkanische piek bij, de Eldfell. Wij hebben de Eldfell “beklommen” en over het nieuwe stuk land, tussen de verse lava, gewandeld. Vanaf de 221 meter hoge piek hebben we genoten van het uitzicht over de vrolijke golfplaatdaken van het stadje en de haven aan de ene kant en de diverse rotseilanden en het vasteland aan de andere kant.
Nadat we een bakkie hebben gedaan, stappen we om 14.30 uur weer op de veerboot richting Landeyjahofn. Drie kwartier later zetten we weer voet aan wal. Vervolgens rijden we via de supermarkt en een dichte bibliotheek (helaas voor de trouwe blog-lezers) naar ‘huis’. We nuttigen ons op één na laatste biertje op de veranda terwijl de zon in ons gezicht brand.
Ons laatste biertje staat inmiddels voor onze neus. En we beseffen dat het nu echt bijna voor bij is: slik :-(. Ook voor jullie.
Liefs, Marina en Debby
Voor de derde achtereenvolgende dag worden we getrakteerd op prachtig weer. Dat komt goed uit gezien onze plannen van een bezoek aan het eiland Heimaey. Vanaf Landeyjahofn (ruim een uur rijden van onze accommodatie vandaan) vertrekt de veerboot naar de haven Vestmannaeyjum. De afgelopen drie weken hebben we nog nooit zoveel mensen bij elkaar gezien. Heel IJsland is uitgetrokken om vandaag richting Heimaey te gaan. Gezellig. Het is een heerlijk boottochtje. Als klap op de vuurpijl zien we onderweg nog een orka. En dat zonder wilde golven en kotsende passagiers om ons heen. Het kan dus ook anders. Voor de filmfanaten: de baai van Klettsvik waar de veerboot doorheen vaart was bijna vier jaar lang het verblijf van Keiko, de wereldberoemde orka uit de film Free Willy. Keiko werd in 1979 voor de kust van IJsland gevangen. Helaas is het dier in 2003 overleden. Waarschijnlijk is hij bezweken aan alle stress wat Hollywood met zich meebrengt.
De Vestmannaeyjar (ofwel Westman-eilanden) bestaan uit 16 eilanden en pakweg 30 rotseilandjes. Deze archipel is één van de jongste vulkanische scheppingen op aarde. Het eerste land rees pas 10.000 jaar geleden omhoog en de meeste eilanden werden pas 5000 jaar geleden gevormd. Het eiland Surtsey verrees zelfs pas in 1963 van de oceaanbodem.
Heimaey is het grootste en als enige permanent bewoonde eiland. Dit eiland wordt getekend door de vulkaanuitbarsting van 1973 wat er voor zorgde dat het eiland permanent verlaten moest worden. In vijf maanden stroomde er 33 miljoen ton lava uit de spleet, die het eiland dreigde te verwoesten. De eruptie bezorgde het eiland voorgoed een andere vorm: de lava die de zee in stroomde, maakte het eiland 15 procent groter en er kwam een vulkanische piek bij, de Eldfell. Wij hebben de Eldfell “beklommen” en over het nieuwe stuk land, tussen de verse lava, gewandeld. Vanaf de 221 meter hoge piek hebben we genoten van het uitzicht over de vrolijke golfplaatdaken van het stadje en de haven aan de ene kant en de diverse rotseilanden en het vasteland aan de andere kant.
Nadat we een bakkie hebben gedaan, stappen we om 14.30 uur weer op de veerboot richting Landeyjahofn. Drie kwartier later zetten we weer voet aan wal. Vervolgens rijden we via de supermarkt en een dichte bibliotheek (helaas voor de trouwe blog-lezers) naar ‘huis’. We nuttigen ons op één na laatste biertje op de veranda terwijl de zon in ons gezicht brand.
Ons laatste biertje staat inmiddels voor onze neus. En we beseffen dat het nu echt bijna voor bij is: slik :-(. Ook voor jullie.
Liefs, Marina en Debby
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
