Maandag 20 augustus 2012

IJsland, omgeving Munadarnes – maandag 20 augustus 2012

Een weblog bijhouden voor de thuisblijvers (en de herinnering voor onszelf) blijkt nog niet zo gemakkelijk. Discipline en techniek zijn de grootste struikelblokken. Inmiddels is onze eerste volle dag in IJsland bijna achter de rug en er is nog niets op internet gepost. Onder het motto – soms moet je zin maken :-) – heb ik achter de laptop plaatsgenomen voor mijn eerste verhaal. Natuurlijk weet ik al lang dat het schrijven op mijn schouders terecht komt. Het is nu eenmaal niet Marina’s hobby. Alle voorgaande jaren ben ik enthousiast aan een dagboek (met pen en papier!) begonnen. Het is me echter nog nooit gelukt deze tot de laatste dag vol te schrijven. Geen zin, gebrek aan discipline. Wel handig voor jullie om te weten: kijk dus niet raar op wanneer de stroom aan informatie ineens stokt.
Dan de techniek: het aanmaken van een weblog is nog niet zo eenvoudig. Ik ben waarschijnlijk zo’n beetje de enige, midden in de moderne samenleving staande dertiger die het niet voor elkaar krijgt om een weblog aan te maken. Een account aanmaken is gelukt, maar het inrichten van het blog (nog) niet. Hoe moeilijk kan het zijn, zou je denken? Nu weet ik ook wel dat ik eerder daarmee had moeten beginnen. En niet pas op zaterdagavond om 1.30 uur. Maar ja, de vakantie moest nu eenmaal sinds donderdag meerdere malen met meerdere vrienden en familie en drank en eten worden ingeluid.
Zodra wij deze week een mogelijkheid hebben om ergens met wifi online te kunnen, zullen wij ons verder verdiepen in de wereld van de weblogs. Dit zal hopelijk leiden tot een eerste publicatie. Voor nu zijn wij gered met Word. Leve Microsoft. Jullie zullen nog even geduld moeten hebben.

Gisteren zijn we om 15.15 uur plaatselijke tijd geland op het vliegveld van Kevlavik. Een verschil van 2 uur en 15 graden in vergelijking met Nederland. Maar: zon en blauwe luchten! Dit geeft hoop voor de komende drie weken. De rit naar onze eerste vakantieadres is prima verlopen. Onderweg hebben we meteen wat boodschappen gedaan en om 19.00 uur arriveerden wij bij Skogarsel. Onze eerste Bacardi-gold met cola op onze veranda hebben we verdiend.

Vandaag ging onze reis richting Reykholt. Onderweg zijn wij allereerst bij de hete bron Deildartunguhver gestopt, de waterrijkste van heel IJsland (180 liter per seconde, 96 graden Celsius). Het hete water wordt via pijpleidingen afgevoerd en gebruikt om huizen in Bogarnes en Akranes te verwarmen. Na dit bezoek zijn we kort gestopt bij Reykholt. Met de nadruk op kort. Dit dorp is niet echt het meest bruisende centrum van IJsland. Onze volgende stop was echter zeer de moeite waard. Niet ver van Reyholt ligt de fraaie waterval Hraunfossar. Dit is een reeks watervalletjes die over een lengte van 1 kilometer onder een lavaveld vandaan in de rivier Hvita vallen. Even verderop ligt de waterval Barnafoss waar de rivier zich met veel geraas door een nauwe kloof perst. We hebben ruim de tijd genomen om van deze prachtige omgeving te genieten. Onze autorit was ook niet vervelend. De weg voert eerst door een klein bos, daarna door schitterende lavavelden en vervolgens door landbouwgebied. Er zijn vervelendere omgevingen in de wereld om door te rijden. Op de terugweg hebben we de kegelvormige Grabrok vulkaankrater beklommen. Het mag gezegd worden dat dit met 170 meter hoog een vrij eenvoudige wandeling via (deels) aangelegde trappen is, maar we moeten toch ergens beginnen. De top geeft een prachtig uitzicht over de vallei.
Nadat we wat boodschappen hebben gedaan om te voorkomen dat we de komende twee dagen hier verhongeren, eindigen wij weer op onze veranda. De prachtige omgeving waar wij vandaag van hebben genoten, smaakt naar meer. De schemer start in wanneer ik achter de laptop zit te typen en Marina op de bank ligt met Nicci French. Het regent. Maar wij geloven heilig; morgenochtend is het droog.

Liefs,
Marina en Debby