Woensdag 22 augustus 2012

IJsland, omgeving Munadarnes – woensdag 22 augustus 2012

Onze laatste avond in de omgeving van Munadarnes. Morgenochtend vertrekken we vroeg naar het noorden van het land. Een rit van ongeveer 400 kilometer. Daar overnachten wij in Stong. Volgens de beschrijving hebben wij in onze accommodatie beschikking tot Wifi. Joepie!
De afgelopen twee dagen waren heerlijk. We hebben het gevoel dat we hier al weken zijn. Dat is een goed teken.

Dinsdag zijn we vroeg opgestaan. Het heeft de hele nacht zachtjes geregend, maar toen we wakker werden was het weer droog. Na het ontbijt zijn we richting het westen gereden. Daar begonnen we de dag met een wandeling naar de 112 meter hoge krater Eldborg. Toen we na een klein uur daar aankwamen hebben we genoten van het uitzicht. En wat een rust. Pas op onze terugweg kwamen we toeristen tegen bij hun klim omhoog. Na onze wandeling zijn we op zoek gegaan naar de klein hot spring Landbrotalaug. We hebben de auto tijdens onze zoektocht moeten laten kennismaken met de ruwe lavavelden als ondergrond, maar zijn er heelhuids gekomen. Dit natuurbad van 44 graden zorgde voor complete ontspanning. Na het badderen hebben we zelfs in onze bikini’s kunnen lunchen! Heel even… Nadat we ons weer hadden omgekleed hebben we een Japannertje (= een korte stop om een foto te maken) gedaan bij de Gerduberg, een basaltplateau met een wand van 5 tot 15 meter hoge basaltzuilen. Gezien ook hier weer het slechte wegdek hadden we geen zin om op deze weg nog verder te rijden. Deze ochtend hadden we al genoeg grindpaden achter de rug. Een 4wheel drive is toch niet zo gek. Blij dat we weer op weg 54 waren terecht gekomen, gingen we weer in volle vaart vooruit. Ditmaal richting Stykkisholmur, onze laatste stop van vandaag. Stykkisholmur is de belangrijkste plaats van het fjord Snaefellsnes en het vertrekpunt van de veerboot naar de Westfjorden. Een daadwerkelijk bezoek aan de Westfjorden bewaren we voor de volgende keer. In Stykkisholmur zijn we het kleurrijke haventje rond gewandeld en de basaltformaties opgeklommen. Ook hier werden we beloond met een prachtig uitzicht. Ditmaal over de vele eilandjes en basaltformaties in de Breidafjordur en de Westfjorden. En het mag nog even gezegd: lange broek en wandelschoenen hadden al eerder plaats gemaakt voor korte broek en teenslippertjes. Wij houden van IJsland! Moe maar voldaan zijn we thuis gekomen. Nachtbraken zit er niet in, om 21.00 uur zijn we compleet afgenaggeld. We worden weer eens stevig met de neus op de feiten gedrukt: we zijn beide geen twintig meer.

Vandaag moesten we wederom vroeg op. Maar dat mag ook wel wanneer je rond kindertijd naar bed gaat. Ook vandaag willen we richting Snaefellsnes. Maar nu staat de gehele zuidkust op het programma, Maar eens kijken hoever we komen. We hebben onze eerste stop bij een minerale bron. De minerale bronnen op Snaefellsnes zijn koolzuurhoudend, wat bijna nergens in IJsland voorkomt. De bekendste staat bij de boerderij Olkelda. Ik ben helemaal in de overtuiging dat het hier gaat om een warm badje, net zoals gisteren. Het lijkt me heerlijk de dag met en bad te beginnen. Maar niets blijkt minder waar. Het betreft een kraan waar je als bezoeker gebruik van kunt maken. Het water schijnt helend te werken voor mensen met hart- en nierziekten alsmede diabetici, het ijzer is goed voor het bloed en het fluor voor de tanden. Toch maar even proeven dan.
Een stukje verder ligt het strand van Ytri-Tunga. Hier hebben we een korte wandeling gemaakt naar wat verder gelegen rotsen. Het strand is bekend omdat er regelmatig een grote groep zeehonden te zien is. En gelukkig ook vanochtend. Heel leuk om ze te zien zonnen. Wanneer we weggaan, wordt er een grote groep Aziaten uitgeladen. We zijn net op tijd weg.
Onderweg hebben we tussen de lavavelden wat gegeten. Wat een geluk om in dit landschap, ergens in de middle of nowhere, gewoon een broodje te eten. Vervolgens zijn we naar Arnarstapi gereden. Arnarstapi is een vissersdorpje met een piepklein haventje wat bekend staat om haar vreemde rotsformaties en haar vogelleven. Ook hier hebben we een wandeling gemaakt langs de kust. In het volgende vissersdorpje op de route hebben we geluncht. We besluiten nog een laatste stop te maken, namelijk bij Djupalon. Hier zijn we naar het schilderachtige zwarte kiezelstrand gewandeld. Om 14.30 uur vinden we het mooi geweest. We besluiten aan de bijna 2 uur durende terugrit naar het huisje te beginnen. Bij de thuiskomst verwennen we onszelf met een biertje en een hapje. Voordat we gaan koken bel ik nog even met Lisa om te vragen hoe haar eerste dagen in groep 4 zijn geweest. We zijn blij om te horen dat ze het hartstikke leuk heeft. Nadat ik Marina heb verslagen met een partijtje Lost Cities (ik kan het niet laten dit te vermelden aangezien ik bij dit spelletje meestal aan het kortste eind trek) maken we ons huisje vluchtig schoon. En dan bedoel ik ook echt vluchtig. Eindschoonmaak zit niet in de package en Astrid paste niet in de koffer. Voor de niet-familieleden onder de lezers: Astrid is onze poetsvrouw. Aansluitend pak ik alvast de spullen in en begint Marina aan het avondeten. Morgenochtend willen we vroeg vertrekken. En als ik nu zo op de klok kijk, moet ik gaan afsluiten. Het is immers al 22.00 uur. Welterusten en tot morgen.

Liefs, Marina en Debby