Maandag 27 augustus 2012

IJsland, omgeving Myvatn en Seydisfjördur – maandag 27 augustus 2012

Gisteren onze laatste dag in de omgeving van Myvatn. Na een redelijk vroeg ontbijt, de koffers ingepakt, uitgecheckt en op pad. We zijn begonnen bij Skutustadir. Dit is een stuk van het Myvatnmeer waar de zogenaamde pseudokraters zich bevinden. Deze pseudokraters werden gevormd toen water onder de lava ging koken en het tot een uitbarsting kwam. We hebben hier een heerlijke vroege ochtendwandeling gemaakt. Vervolgens zijn we doorgereden naar Dimmuborgir. Dimmuborgir staat voor “zwarte kastelen”. Dit is een gebied met grillige vulkanisch pilaren. Ook hier weer de paden op en de lanen in. Trouwens wel leuk om te vermelden. De IJslanders beweren dat hier 13 kerstmannetjes wonen. Het verhaal in IJsland is, dat 12 dagen voor kerst, het 1e Kerstmannetje komt en zo verder. Ze verblijven dus in Dimmuborgir. Raar volk die IJslanders! We hebben gezocht, maar geen Kerstmannetje gevonden. In Dimmuborgir zagen we al de contouren van de krater Hverfell liggen. Dit was onze volgende stop. Even voor de duidelijkheid: dit alles binnen een bereik van zo’n 10 kilometer afstand. De Hverfell is 2500 jaar geleden ontstaan tijdens een eruptie. Het lijkt een beetje op een voetbalstadion. Een zeer steil pad leidt, of is het lijdt?, ons naar kraterrand. Van hieruit werkelijk het meest fantastische uitzicht wat je je kan voorstellen. We hebben hier aardige plaatjes geschoten. Het was mogelijk om de hele kraterrand te bewandelen. Wij hebben ons beperkt tot ongeveer een derde. Vanaf de krater zagen we onze volgende stop al weer liggen, namelijk de kokende modderpoelen van Hverarönd. Dit is echt een bizar verschijnsel. De lucht die d’r hangt is niet te harden (wederom die rotte eieren), maar zeer fascinerend om te zien. Van daaruit even de straat oversteken om op pad te gaan naar de Krafla. Krafla is genoemd naar een van de bergen in het hart van dat gebied en het middelpunt van de meest recente vulkanische activiteit. Het was dus een risicootje om daar rond te lopen. Vulkanologen verwachten namelijk elk moment een nieuwe uitbarsting. In de jaren tachtig werd door de IJslandse autoriteiten een waarschuwingsbord geplaatst om toeristen, vanwege de vulkanische activiteit, te weren. Het bord had echter een averechts effect: honderden mensen verzamelden zich bij Krafla om te zien wat er zou gaan gebeuren. Het waarschuwingsbord is inmiddels weggehaald.
Wat we nog niet hebben vermeld is het weer van deze dag. Dat was ronduit geweldig. Bij de Krafla hebben we een klein regenbuitje gehad, maar dat resulteerde wel in een schitterende regenboog. Vanaf Krafla hebben we onze reis voortgezet richting Seydisfjödur, ons volgende logeeradres. Onderweg zeker nog 8 regenbogen mogen spotten. Zeer bijzonder.
Aangekomen bij ons nieuwe logeeradres, lazen we de mededeling van de mogelijkheid tot gebruik van Wifi. Wachtwoordje opgehaald bij de beheerder en zoals jullie inmiddels hebben gezien. We kunnen EINDELIJK bloggen!

Vandaag rustig aangedaan. We hebben wat uitgeslapen en rustig ontbeten. We hadden besloten om het noordoosten wat beter te gaan verkennen, dus hup, richting Bakkagerdi. In Bakkagerdi ligt een heuvel, ook wel de Elvenheuvel genoemd. De IJslanders geloven dat hier de koninginelf met haar gevolg is gehuisvest. We hebben geen elf kunnen bekennen. Bakkagerdi heeft wel een lieflijk kerkje. Moet zeggen dat al die dorpjes dat wel hebben. Allen in dezelfde stijl gebouwd. Het dorpje kan nog zo klein zijn, een kerk(je) staat ‘r. Nog even doorgereden naar de haven van Bakkagerdi. Daar van het uitzicht over het fjörd genoten. Het weer ging helaas een beetje omslaan. De ochtend was somber, maar wel droog. Bakkagerdi uitrijdend, ging het echter regen en terwijl dit wordt getypt regent het nog steeds. Maar die-hards als we zijn, we wilden nog wandelen. Er is een mooie wandeling genaamd Storurd. Deze wandeling loopt langs een riviertje richting mooi blauw gekleurde meertjes. Zover hebben we het echter niet gered. Door de regen was het een wat moeizame wandeling geworden en hebben we maar besloten weer richting Seydisfjördur te rijden. In Eglistadir (de grote plaats van het noordoosten) nog even wat boodschappen gedaan, want een mens moet toch eten en drinken. Eenmaal in Seydisfjördur nog een wandeling van zo’n anderhalf uur gemaakt (in de regen). Seydisfjördur is trouwens een klein havenplaatsje waar zo’n 800 mensen wonen. De meeste inwoners zijn werkzaam in de visserij. Aangezien Debby niet zo dol is op vis, hebben we besloten een pizza te eten.

Liefs, Debby en Marina